نقش بخشودگی بین فردی در تاب‌آوری و شدت درد بیماران مبتلا به درد مزمن

مقدمه: در پی علاقه افزاینده به روان‌شناسی مثبت‌گرا، در سال‌های اخیر، پژوهش‌های مربوط به بخشودگی و ارتباط آن با سلامت، رشد سریعی داشته‌اند. هم‌راستا با این مطالعات، هدف مطالعه‌ی حاضر نیز بررسی نقش بخشودگی بین فردی در پیش‌بینی تاب‌آوری و شدت درد بیماران مبتلا به درد مزمن بود. روش‌کار: در این پژوهش توصیفی-همبستگی 218 بیمار مبتلا به درد مزمن از چند مرکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1393 با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، سه پرسش‌نامه‌ی مقیاس بخشودگی بین فردی  (IFI)، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویسون (CD-RISC) و سیاهه‌ی چندوجهی درد مزمن  (MPI) بود. داده‌ها با روش آماری ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 20تحلیل شدند. یافته‌ها: بخشودگی بین فردی با تاب‌آوری در بیماران مبتلا به درد مزمن، رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری داشته (05/0>P)در حالی که با شدت دردو سن این بیماران ارتباط معنی‌داری نداشت. هم‌چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه‌های بخشودگی بین فردی   می‌توانند 42 درصد نمرات تاب‌آوری را بیماران مبتلا به درد مزمن پیش‌بینی کنند. نتیجه‌گیری: بنا بر نتایج این مطالعه، گسترش فهم مفاهیم سازگاری مثبت هم‌چون بخشودگی بین فردی و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به درد مزمن، کمک‌کننده است.